Blog door Evelyn Cymbaluk – Elk jaar rond kerst sta ik weer stil bij het ongelofelijke feit dat ik mijn oma (98) en opa (93) nog heb. Elke kerst klinken de glazen en proosten we op het leven waarbij we elkaar aankijken met een veelbetekende blik. Niemand zegt het maar iedereen denkt het. Dit zou wel eens de laatste keer kunnen zijn. Maar, godzijdank, is het elk jaar weer feest en zijn ze er bij. Mijn lieve opa en oma, broos maar gezond en het belangrijkste, ze zijn nog samen en wonen zelfstandig. Hoe mooi is dat, samen zo enorm oud worden.
Ze houden van elkaar en leven met de dag. Mopperend zitten ze samen voor de TV, rijden ze af en toe naar de Ikea om appeltaart te eten, kookt opa de aardappels terwijl oma de tafel dekt, haalt opa elke donderdag een visje op de markt, krijg ik ze om de beurt aan de lijn als ik bel en moet ik verplicht een borrel met ze drinken als ik op een maandag middag de trein naar Almelo neem en om 14:00 bij ze aan bel. Het is feest als ik kom dus daar moeten we op drinken. Oke dan, met jullie wil ik altijd proosten.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik op zijn moeder begin te lijken, aldus opa. Dit vertelt hij me elke keer opnieuw terwijl hij me een kus op mijn voorhoofd drukt. Opa komt uit Oekraïne en heeft het niet gemakkelijk gehad. De oorlogsverhalen vertelt hij met een droevige blik in zijn ogen. Dat hij oma ontmoette is het enige mooie dat de oorlog hem heeft gebracht en stiekem denk ik; zonder die oorlog was ik er niet eens geweest! Oma werkte bij het postagentschap en heeft ook spannende verhalen over vroeger. Twee mensen, allebei bijna een eeuw oud, met zo veel bagage in hun rugzak, zo veel herinneringen, zoveel geluk en zoveel verdriet. Ik kan niet anders dan een groot gevoel van dankbaarheid en respect ervaren als ik ze zie of aan ze denk. Ik hoop dat ik ook zo gezond oud mag worden samen met mijn vriend. Maar dit kan je nooit voorspellen…
“Uit de tijd gekomen”
Juist om deze reden, dat het leven niet voorspelbaar is, probeer ik zo veel mogelijk te genieten van elke dag. Niet iedereen wordt honderd jaar en niet iedereen blijft gezond. Maar hoe kan je nou het beste leven om hier de meeste kans op te maken? Volgens opa en oma werken de volgende dingen bij aan een lang en gelukkig leven ‘positief ingesteld zijn’, ‘veel lachen’ en ‘niet alles te serieus nemen’. Zo staan ze dan ook nog steeds in het leven. Van binnen voelen ze zich jong en hoewel het lichaam niet altijd meer even goed mee werkt, blijven ze positief. Het lijkt mij wel zwaar om je jong te voelen maar oud te zijn. Vrienden hebben ze bijna niet meer, die zijn allemaal al ‘uit de tijd gekomen’ zoals ze dat in Almelo zo mooi zeggen.
Wij wonen als familie niet om de hoek dus vaak slijten ze de dagen met z’n tweeën. Het lijkt erop dat ze binnenkort naar een bejaardentehuis moeten om te voorkomen dat ze uit elkaar worden gehaald als één van de twee iets overkomt. Volgens oma is het er is er koud en het uitzicht van de flat vinden ze zo mooi. Ik snap het wel.. Zo lang zelfstandig en dan ineens moet er iemand voor je zorgen. Gelukkig is de instelling te verklaren; koppigheid schijnt ook een eigenschap te zijn van veel oude mensen. Ben ik even blij dat ik koppig ben!
Aanmelden voor online psychische hulp
Start vandaag nog met online therapie!
Vul onderstaand formulier in om je aan te melden voor een eerste gesprek met een online psycholoog of als je vragen hebt over onze werkwijze.
Ook kun je een bericht sturen naar info@psycholoogopafstand.nl
