Zo veel mensen die bang zijn, eenzaam zijn. Het gevoel hebben er niet bij te horen. Wanhopig worden van de negatieve gevoelens die maar niet over lijken te gaan. Zo veel mensen die niet meer kunnen, terwijl ze misschien wel willen. Zo veel mensen die geen uitweg meer zien en denken dat doodgaan dan nog de enige oplossing is. Een permanente oplossing voor – bijna altijd – een tijdelijk probleem.
Het raakt me. Als ik in de kranten lees dat het aantal zelfmoorden per jaar weer gestegen is. Dat er zo veel mensen zo wanhopig zijn. Het niet meer weten, niet meer zien hoe het verder moet, hoe ze verder kunnen. Geen plezier meer kunnen voelen, enkel nog de duisternis kunnen zien. Het raakt me.
De reacties van de meeste mensen in de trein of op het station als er omgeroepen wordt dat er ‘een aanrijding met persoon’ is geweest, die raken me. Veelal zijn mensen boos. Boos op de persoon die aangereden is. Boos omdat hun schema niet meer klopt. Boos vanwege de vertraging. Het wordt egoïstisch genoemd, want door de daad van een persoon, ligt de planning van heel wat anderen overhoop. Natuurlijk, ik baal ook als ik om moet reizen. Ik baal ook dat ik dan vertraging heb. Maar het eerste wat ik denk als ik zo’n bericht hoor is toch dat ik het ontzettend erg vind voor de nabestaanden. Voor de machinist, voor het personeel van de NS dat moet gaan kijken, voor de politie en ambulance medewerkers. Zij staan voor de zware taak de persoon bij elkaar te rapen, te zorgen dat er geen sporen meer te zien zijn. Waarna de politie de familie op de hoogte mag gaan brengen. Daar staan ze dan. Voor de deur van de nabestaanden. Bellen aan en weten dat ze verschrikkelijk nieuws moeten gaan vertellen.
En daarom de vraag: ‘Mag ik dan bij jou?’ Mag ik even bij jou schuilen als ik nergens anders kan, als ik niet meer weet hoe ik verder moet? Mag ik dan even bij jou zijn en doen alsof de wereld voor eventjes niet bestaat? En niet alleen ik, maar iedereen die het moeilijk heeft? Kunnen we met z’n allen ervoor zorgen dat we ons veilig voelen? Mag ik dan bij jou? Blog geschreven door Melissa Alberts, psychologiestudente.
Kun jij bij niemand terecht? Of heb je iemand nodig die met je meedenkt en kom je er zelf even niet uit? Dan kan Psycholoog op Afstand misschien wel hulp bieden! Schroom niet om contact op te nemen!
Start nu met een online psycholoog
Meld je nu aan voor een intakegesprek met een online psycholoog of psychiater van psycholoogopafstand.nl. Waar, wanneer en hoe jij maar wilt (bv via Facetime, Skype, Whatsapp, chat of email). Zolang je beschikt over internet kun je gebruik maken van onze diensten.
Onze online (Gz-)psychologen zijn ruim ervaren, universitair opgeleid en BIG-gecertificeerd. Hierdoor bieden wij hoogwaardige online hulp. Wij bieden online therapie van Asjchabad (Turkmenistan), Abu Dhabi (Verenigde Arabische Emiraten) tot – Abu Dhabi tot Leusden of Meppel gewoon in Nederland.
Start vandaag nog met online therapie!
Vul onderstaand formulier in om je aan te melden voor een eerste gesprek met een online psycholoog of als je vragen hebt over onze werkwijze.
Ook kun je een bericht sturen naar info@psycholoogopafstand.nl